Proverbs 14

1زن دانا خانه خود را بنا می‌كند، اما زن نادان با دست خود خانه‌اش را خراب می‌كند.

2كسانی كه به راستی عمل می‌كنند به خداوند احترام می‌گذارند، ولی اشخاص بدكار او را تحقير می‌كنند.

3احمق چوب حرفهای متكبرانهٔ خود را می‌خورد، ولی سخنان مرد دانا او را محافظت می‌كند.

4اگر در طويله گاو نباشد، طويله تميز می‌ماند، اما بدون گاو نمی‌توان محصول زيادی به دست آورد.

5شاهد امين دروغ نمی‌گويد، ولی از دهان شاهد ناراست دروغ می‌بارد.

6كسی كه همه چيز را به باد مسخره می‌گيرد هرگز نمی‌تواند حكمت پيدا كند، اما شخص فهيم به آسانی آن را به دست می‌آورد.

7از احمقان دوری كن زيرا چيزی ندارند به تو ياد دهند.

8حكمت شخص عاقل راهنمای اوست، اما حماقت احمقان باعث گمراهی آنان می‌شود.

9آدمهای احمق با گناه بازی می‌كنند، اما درستكاران رضايت خدا را می‌طلبند.

10تنها دل خود شخص است كه تلخی جان او را احساس می‌كند و در شادی او نيز كسی جز خودش نمی‌تواند سهيم باشد.

11خانهٔ بدكاران خراب می‌شود، اما خيمهٔ درستكاران وسعت می‌يابد.

12راههايی هستند كه به نظر انسان راست می‌آيند اما عاقبت به مرگ منتهی می‌شوند.

13خنده نمی‌تواند اندوه دل را پنهان سازد؛ هنگامی كه خنده پايان می‌يابد، درد و اندوه برجای خود باقی می‌ماند.

14آدم خدانشناس نتيجهٔ كارهای خود را خواهد ديد و شخص نيک از ثمرهٔ اعمال خويش بهره خواهد برد.

15آدم ساده لوح هر حرفی را باور می‌كند، اما شخص زيرک سنجيده رفتار می‌نمايد. 16شخص دانا محتاط است و از خطر دوری می‌كند، ولی آدم نادان از روی غرور، خود را به خطر می‌اندازد.

17آدم تندخو كارهای احمقانه می‌كند و شخص حيله‌گر مورد نفرت قرار می‌گيرد.

18حماقت نصيب جاهلان می‌شود و دانايی نصيب زيركان.

19بدكاران عاقبت در برابر نيكان سر تعظيم فرود خواهند آورد و محتاج آنان خواهند شد.

20ثروتمندان دوستان بسيار دارند، اما شخص فقير را حتی همسايه‌هايش تحقير می‌كنند.

21خوار شمردن فقرا گناه است. خوشا به حال كسی كه بر آنها ترحم كند.

22كسانی كه نقشه‌های پليد در سر می‌پرورانند گمراه خواهند شد، ولی آنانی كه نيت خوب دارند مورد محبت و اعتماد قرار خواهند گرفت.

23كسی كه زحمت می‌كشد منفعت عايدش می‌شود، ولی آنكه فقط حرف می‌زند فقير خواهد شد.

24ثروت نصيب دانايان خواهد شد، اما پاداش احمقان حماقت ايشان است.

25شاهد راستگو جان مردم را نجات می‌دهد، اما شاهد دروغگو به مردم خيانت می‌كند.

26كسی كه از خداوند می‌ترسد تكيه‌گاه محكمی دارد و فرزندانش در امان خواهند بود.

27خداترسی چشمهٔ حيات است و انسان را از دامهای مرگ دور نگه می‌دارد.

28عظمت يک پادشاه بستگی به تعداد مردمی دارد كه بر آنها فرمان می‌راند. پادشاه بدون قوم نابود می‌شود.

29كسی كه صبر و تحمل دارد شخص بسيار عاقلی است، اما از آدم تندخو حماقت سر می‌زند.

30آرامش فكر به بدن سلامتی می‌بخشد، اما حسادت مانند خوره جان را می‌خورد.

31هر كه به فقرا ظلم كند به آفرينندهٔ آنها اهانت كرده است و هر كه به فقرا ترحم نمايد، به خدا احترام گذاشته است.

32خداشناسان وقتی بميرند پناهگاهی دارند، اما گناهكاران بوسيلهٔ گناهان خودشان تباه می‌شوند.

33اشخاص فهميده حكمت را در دل خود حفظ می‌كنند، اما آدمهای نادان آن را به نمايش می‌گذارند.

34درستكاری مايه سرافرازی يک قوم است و گناه مايه رسوايی آن.

35پادشاه از خدمتگزاران كاردان خشنود می‌گردد، ولی كسانی كه دردسر ايجاد می‌كنند مورد غضب او واقع می‌شوند.